Marynarka Wojenna RP
Untitled Document
poczta Marynarki Wojennejserwis informacyjny ZIMW


SAMOLOTY
Na wyposażeniu lotnictwa Marynarki Wojennej znajdują się samoloty An-28 (M28 Bryza) w wersjach patrolowo – rozpoznawczej, monitoringu ekologicznego oraz transportowej.

Samolot patrolowo – rozpoznawczy An-28B1R
Wersja samolotu opracowana przez Polskie Zakłady Lotnicze w Mielcu na potrzeby lotnictwa Marynarki Wojennej. An-28B1R wyposażono w radar obserwacji obiektów nawodnych ARS-400, system transmisji danych ŁS-10 oraz system namierzania sygnałów z radiostacji ratowniczych CHELTON. Załoga patrolowo – rozpoznawczej Bryzy ma również możliwość zrzutu tratwy ratowniczej. Pierwsza maszyna tego typu z numerem burtowym 1022 weszła do służby w październiku 1994 roku. W 1999 i 2000 roku, lotnictwo Marynarki Wojennej otrzymało po trzy samoloty patrolowo – rozpoznawcze An-28B1R. Ostatnia z maszyn w tej wersji weszła do służby w lutym 2001 roku. W skład załogi wchodzi dwóch pilotów (dowódca i drugi pilot), technik pokładowy oraz, w zależności od potrzeb, dwóch lub trzech operatorów systemów pokładowych.

Samolot patrolowo – rozpoznawczy An-28B1RM Bis
Pierwsza maszyna tego typu rozpoczęła służbę w marcu 2008 roku. W odróżnieniu od poprzedniej wersji samolotu patrolowo - rozpoznawczego, An-28B1RM Bis wyposażono ją w zmodernizowany radar obserwacji obiektów nawodnych ARS-800-2 z funkcją mapowania terenu. Jego parametry pracy polepszono dzięki zastosowaniu chowanego przedniego i uchylnego głównego podwozia. Ponadto Bryzę Bis wyposażono w systemy umożliwiające wykrywanie i śledzenie okrętów podwodnych - detektor anomalii magnetycznych MAG-10 oraz wyrzucane pławy radiohydroakustyczne współpracujące z systemem odbioru sygnałów i analizy danych HYD-10. Samolot otrzymał również system pasywnego rozpoznania elektronicznego ESM-10 oraz system obserwacyjny FLIR SAFIRE II z dalmierzem laserowym. Załoga Bryzy Bis to dwóch pilotów, technik pokładowy oraz, w zależności od planowanej misji, do czterech operatorów systemów pokładowych.

Samolot monitoringu ekologicznego An-28E
Wersja monitoringu ekologicznego powstała po zmodernizowaniu w 2001 roku dwóch samolotów w wersji transportowej o numerach burtowych 0404 i 0405. Maszyny te weszły na wyposażenie lotnictwa Marynarki Wojennej 13 lat wcześniej, 6 października 1988 roku. Samolot An-28E posiada radar obserwacji bocznej MSS-5000 oraz podkadłubowy skaner do pomiaru zanieczyszczeń na powierzchni wody. Samolot 0404 jako jedyny został wyposażony w dodatkowe zbiorniki paliwa, dzięki czemu długotrwałość lotu wzrosła z 4 do 6 godzin. Skład załogi to dwóch pilotów (dowódca i drugi pilot), technik pokładowy oraz dwóch operatorów systemów pokładowych.

Samolot transportowy An-28TD
Lotnictwo Marynarki Wojennej eksploatuje cztery samoloty An-28 w wersji transportowej TD. Maszyny o nr burtowych 1117 i 1118 weszły do służby w 2001 i 2002 roku. Samoloty te mogą być, w zależności od potrzeb, konfigurowane do wersji desantowej (transport i desant 17 skoczków z wyposażeniem), transportu medycznego (6 chorych na noszach i 8 w pozycji siedzącej) lub pasażerskiej. Mogą również transportować ładunki o masie do 1700 kg. W kwietniu i czerwcu 2012 roku do służby w lotnictwie MW weszły dodatkowo dwa samoloty An-28TD (1003 i 0723) przejęte od Sił Powietrznych.



ŚMIGŁOWCE
Lotnictwo Marynarki Wojennej eksploatuje kilka typów śmigłowców przeznaczonych do wykonywania zadań zwalczania okrętów podwodnych, ratowniczych oraz transportowych.

Śmigłowiec ratowniczy W-3RM "Anakonda"
Pierwsze śmigłowce W-3 w wersji ratowniczej rozpoczęły służbę w lipcu 1992 roku. Obecnie lotnictwo Marynarki Wojennej eksploatuje siedem tego typu maszyn. Najnowsza 0906 weszła na wyposażenie w 2002 roku. "Anakonda" przeznaczona jest do wykonywania zdań poszukiwawczo - ratowniczych nad wodą i lądem, w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy. Na pokład może zabrać do 8 rozbitków. Cztery maszyny wyposażono w system obserwacji termowizyjnej, który zwiększa efektywność poszukiwania rozbitków w nocy. W-3RM wyposażony jest w dźwig burtowy z wciągarką elektryczną przeznaczoną do podnoszenia lub opuszczania ludzi i ładunków za pomocą pasów ratowniczych, dwuosobowego kosza ratowniczego lub noszy. Dzięki rozmieszczonym wokół kadłuba nadmuchiwanym pływakom W-3RM ma możliwość awaryjnego wodowania. W skład załogi wchodzi 5 osób – dowódca załogi, drugi pilot, technik pokładowy, lekarz i ratownik.

Śmigłowiec ratowniczy Mi-14PŁ/R
Pod koniec 2010 roku z powodu wyczerpania resursu określonego przez producenta z eksploatacji wycofano ostatni śmigłowiec typu Mi-14PS. W celu podtrzymania możliwości operacyjnych sił ratowniczych dwa śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych Mi-14PŁ o nr burtowych 1012 i 1009 przystosowane zostały do wykonywania zadań ratowniczych. Maszyny po modernizacji otrzymały oznaczenie Mi-14PŁ/R. Proces przygotowania śmigłowca bojowego do zadań ratowniczych objął przebudowę instalacji paliwowej, hydraulicznej i elektrycznej i przystosowanie kabiny do transportu rozbitków. Aby umożliwić eksploatację kosza ratowniczego poszerzono drzwi boczne. Rozbudowana instalacja klimatyzacji pozwala na niezależne sterowanie temperaturą w kabinie pilotów i kabinie transportowej. PŁ/R-a wyposażono w nowy radar pogodowy, zewnętrzny dźwig pokładowy SPG-300 oraz trzy reflektory poszukiwawcze. Śmigłowiec otrzymał również nowe wyposażenie nawigacyjne: GPS, radiowysokościomierz i wysokościomierz barometryczny oraz radiostacje. Mi-14PŁ/R jest przeznaczony do wykonywania zadań poszukiwawczo - ratowniczych nad wodą i lądem, w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy. Maszynę wyposażono w środki ratownicze oraz w dźwig burtowy z wciągarką elektryczną przeznaczoną do podnoszenia lub opuszczania ludzi i ładunków. Podnoszenie rozbitków może się odbywać za pomocą pasów, kosza lub noszy. Śmigłowiec może wodować i przyjąć rozbitków na pokład bezpośrednio z powierzchni wody. W skład załogi wchodzi 5 osób – dowódca załogi, drugi pilot, technik pokładowy, lekarz i ratownik.



Śmigłowiec pokładowy ZOP Kaman SH-2G
SH-2G trafiły do lotnictwa Marynarki Wojennej wraz z pozyskaniem ze Stanów Zjednoczonych fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry. Dwie pierwsze maszyny dotarły do Polski na pokładzie ORP "Gen. T. Kościuszko" w październiku 2002 roku. Rok później, z bazy lotnictwa morskiego w Nordholz w Niemczech przyleciały kolejne dwie. W sierpniu 2003 roku oficjalnie weszły one do służby w składzie nowo sformowanego klucza śmigłowców pokładowych. Kaman SH-2G Super Seasprite jest przeznaczony do prowadzenia rozpoznania, wykrywania i identyfikacji celów nawodnych oraz poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Może uczestniczyć w akcjach poszukiwania i ratowania życia (SAR). Wykorzystywany jest również jako śmigłowiec logistyczny - do zaopatrywania własnych jednostek pływających. SH-2G jest wyposażony w radar obserwacji obiektów nawodnych oraz systemy do wykrywania okrętów podwodnych - wyrzucane pławy radiohydroakustyczne oraz detektor anomalii magnetycznych. Maszyny te przystosowano również do przenoszenia torpedy MU-90.

Śmigłowiec ZOP Mi-14PŁ
Pierwsza seria tych maszyn weszła do eksploatacji w 1980 roku, druga trzy lata później. Śmigłowce te przeznaczone są do poszukiwania, śledzenia i zwalczania okrętów podwodnych samodzielnie lub w składzie lotniczo - okrętowych grup poszukiwawczo - uderzeniowych. Mogą również współdziałać z uderzeniowymi okrętami rakietowymi poprzez wykrywanie i wskazywanie celów nawodnych. Dolna część kadłuba, wykonana w kształcie łodzi jest wyposażona w nadmuchiwane pływaki co pozwala na wodowanie. Mi-14PŁ są wyposażone w systemy wykrywania i śledzenia okrętów podwodnych – opuszczaną stację hydroakustyczną, detektor anomalii magnetycznych oraz wyrzucane pławy radiohydroakustyczne. Maszyny te mogą być uzbrojone w bomby głębinowe, zostały także przystosowane do przenoszenia torpedy MU-90. Załoga składa się z dwóch pilotów, technika pokładowego oraz nawigatora obsługującego systemy poszukiwawczo - uderzeniowe.



Śmigłowce transportowe
Lotnictwo Marynarki Wojennej eksploatuje trzy typy śmigłowców przeznaczonych do wykonywania zadań transportowych. Dwa śmigłowce W-3T o numerach burtowych 0209 i 0304 swoją służbę rozpoczęły w 1989 roku w ówczesnej 18. Eskadrze Lotnictwa Łącznikowego MW stacjonującej na lotnisku w Gdyni Babich Dołach. Mi-17 o nr burtowych 0608 i 5528 weszły do służby w 2001 roku. Maszyna 5528 została wyposażona w system nadmuchiwanych pływaków umożliwiający awaryjne wodowanie. Lotnictwo Marynarki Wojennej do zadań szkoleniowych i transportowych wykorzystuje również śmigłowce Mi-2.

 

 
 
Poleć tę stronę znajomemu Dodaj do ulubionych Ustaw jako stronę startową
Uwagi na temat strony kieruj do Webmastera. Innych informacji dotyczących
Marynarki Wojennej RP udziela Rzecznik Prasowy Dowódcy MW.
Każdorazowe wykorzystanie materiałów ze strony Marynarki Wojennej w całości lub we fragmencie wymaga pisemnej zgody.
© 2004 Marynarka Wojenna RP. Wszelkie prawa zastrzeżone.